Recenzje

Choć mamy druga dekadę XXI wieku, to współczesny rynek muzyczny zaczyna coraz częściej skręcać ku klasycznym brzmieniom muzyki rozrywkowej. Nie inaczej jest z Michaelem Bublé, który na najnowszej płycie Nobody but Me, podobnie jak część artystów w ostatnich latach, po raz kolejny powraca do starszych brzmień, charakterystycznych dla lat 60. Nie trzeba...

Grupa Nouvelle Vague nagrała nowy album z coverami. Płytę ocenił nasz recenzent Jakub Oślak.

O tym albumie napisano przez lata całe tomy. Bez żadnych wątpliwości wart jest tego, chociaż w zasadzie wszystko, co chciałoby się o nim powiedzieć, będzie teraz brzmieć patetycznie lub trywialnie. Z jednej strony z powodu samej muzyki, której słowa opisać nie są w stanie, z drugiej z powodu jej historycznego znaczenia, którego nie da się przecenić.

W zasadzie, z jednym wyjątkiem, doskonale słychać, że to ten sam zespół co na debiucie. In The Wake Of Poseidon to taki typowy drugi album zespołu, który odniósł sukces. Z perspektywy czasu może dziwić, że Fripp – wieczny niszczyciel form – zdecydował się nagrać tak zachowawczą płytę. Piszę Fripp, bo wiadomo, że w 1970 roku zespół był już w rozsypce,...

Robert Fripp od początku działalności King Crimson deklarował, że jego największą inspiracją jest chaos. I ta siła rzeczywiście towarzyszyła grupie już od pierwszych lat, przejawiając się między innymi w nieustannych zmianach składu. Po nagraniu In The Wake Of Poseidon Crimson znowu poszedł w rozsypkę, co bynajmniej nie zniechęciło Frippa, a może wręcz...

Islands to płyta, która wzbudza wśród fanów King Crimson najwięcej kontrowersji. Dla niektórych zachwycająca, innym wydaje się świadectwem głębokiego kryzysu. Ten concept album, w warstwie tekstowej zdecydowanie spójny, opowiadający bowiem o poszukiwaniu miłości i różnych jej odcieniach, w warstwie muzycznej był wyjątkowo zróżnicowany i niejednorodny....

Tu zadebiutował najsłynniejszy i, zdaniem wielu, najsilniejszy koncertowy skład King Crimson, czyli Fripp-Wetton-Bruford-Cross, uzupełniony przez perkusistę Jamie Muira, który jednak niebawem odszedł. Tu ustanowiona została nowa, niezwykle inspirująca dla grupy estetyka grania, której podstawowe elementy to: potężne brzmienie gitary, motoryczne i ostre...

Kiedy myślę o King Crimson jako o grupie muzyków, zawsze widzę tych ludzi – Frippa, Wettona, Bruforda i Crossa. Kiedy myślę o King Crimson jako o zespole koncertującym i improwizującym – ponownie widzę ich czterech... Robert Fripp zawsze powtarzał, że dopiero Crimson na żywo to prawdziwy Crimson. I ten album, w osiemdziesięciu procentach nagrany podczas...

A co by było, gdybym napisał, że Red to najlepszy rockowy album na świecie? Nie, że najważniejszy, nie najbardziej przebojowy, ani przełomowy. Ale po prostu najwspanialszy?

Po usłyszeniu tej płyty fani Crimson z lat siedemdziesiątych musieli doznać szoku. Ale chyba jedynie przy pierwszym słuchaniu. Rzeczywiście, zmieniło się brzmienie. W końcu to lata osiemdziesiąte – jest więc trochę syntetycznie. Ale nie aż tak bardzo. Na pewno nową jakość stanowi stick Tony’ego Levina – czyli specyficznie brzmiący instrument, pełniący...

Album Discipline można uznać za dzieło imponujące, a także wyznaczające nowe stylistyczne ramy dla twórczości zespołu. Niestety, Beat ramy te zdecydowanie zawęża. Porzuca kompozytorskie wizjonerstwo, zostawiając jedynie piosenkową dyscyplinę... Bo Beat to krótki album (ledwie 35 minut), zawierający osiem krótkich utworów – w większości zwykłych piosenek,...

Ostatnia część kolorowej trylogii przynosi trochę więcej zaskoczeń niż Beat, jednak do Discipline wciąż jej niestety daleko. A nawet jeszcze dalej...

Nikt chyba nie spodziewał się po King Crimson tak spektakularnego powrotu. Na taką płytę fani zespołu czekali od dwudziestu jeden lat. Czyli od ukazania się Red.

King Crimson A.D. 2000 to ponownie czterech muzyków – jak w latach osiemdziesiątych, tyle że zamiast Levina na sticku gra Gunn, a za bębnami Bruforda zastąpił Mastelotto. Ciekawe, jak ten powrót do przeszłości odbił się na kilku kompozycjach. Utwór tytułowy nawiązuje do albumu Discipline – w partiach gitar i linii wokalnej.Podobnie FraKctured, z tym,...

Istotą King Crimson był zawsze twórczy niepokój i nieustanne poszukiwania. W pierwszych latach działalności przejawiało się to chociażby w ciągłych zmianach składu czy stylistycznych woltach. The Power To Believe to album nagrany przez Frippa (wszakże to on mimo rozmaitych deklaracji jest liderem grupy) z tymi samymi ludźmi, a co gorsza – z tym samym...

Kryzys i długa przerwa w twórczości zespołu to tylko tło do znaczących zmian, jakie zaszły w twórczości Comy. Bardzo kuszącym i naturalnym tłem do prześwietlenia nowej płyty zespołu mogłyby być solowe dokonania jej frontmana. Taki “J.P. Śliwa” świetnie wprowadzałaby i zapowiadałby kosmiczną płytę, pojawił się przecież jakiś rok temu i nie trudno doszukać...