Recenzje

Po nijakim Point Of Entry muzycy Judas Priest nadzwyczajniej się zmobilizowali. W rezultacie na Screaming For Vengeance trafiły dwa numery dobre (utrzymany w średnim tempie Pain And Pleasure i zaczynający się balladowo Fever), zaś reszta repertuaru jest wprost rewelacyjna. Opatrzony nośnym riffem Electric Eye (poprzedza go króciutkie intro, The Hellion)...

Defenders Of The Faith jest logiczną kontynuacją Screaming For Vengeance. Różnica jest właściwie taka, że pojawia się tu trochę więcej elektronicznych ozdobników – rzecz jasna nie na tyle dużo, by ktokolwiek wątpił w prawdziwie heavymetalowy charakter zespołu. Repertuar znów można określić mianem „modelowego Judas Priest”. Największy killer pojawia...

Album ten uznać trzeba za znak czasów, w których powstał. W połowie lat osiemdziesiątych wiele zespołów rockowych, w tym Judas Priest, uległo fascynacji elektroniką i złagodziło swoje brzmienie. Eksperymentów i poszukiwania nowych środków artystycznego wyrazu nie należy oczywiście potępiać, ale tym przypadku modyfikacja stylu posunięta jest zbyt daleko....

Tytuły utworów, jak Heavy Metal czy Monsters Of Rock, wskazują, że powinno być ostro. Rzeczywiście, otwierający album utwór Ram It Down to rzetelne priestowe łojenie. Materiał nie jest tak komercyjny jak zawartość Turbo, ale, niestety, nie ma na tej płycie ani jednego utworu, który mógłby dołączyć do evergreenów grupy. Szybko okazuje się, że zespół...

Lata mijają, a wrażenie jest wciąż to samo: to wręcz niewiarygodne, jak bardzo udała się im ta płyta. Wszyscy bez wyjątku muzycy Judas Priest są na niej w życiowej formie.       

Będę bronił Jugulator. Ci wszyscy, którzy ostro krytykowali tę płytę tuż po jej wydaniu byli moim zdaniem zbyt wstrząśnięci odejściem Robba Halforda – i to po doskonałej płycie Painkiller! Judas z nowym wokalistą powrócił eksperymentalnym, unowocześnionym i... powalającym materiałem.

Tej studyjnej płyty Judasów bronić nie zamierzam. Właściwie pozbawiła mnie sympatii do ich wcielenia z Ripperem.

Po powrocie Roba Halforda do Judas Priest można było mieć nadzieję, że grupa zaserwuje nam coś w rodzaju unowocześnionego Painkillera. Tymczasem Angel Of Retribution to płyta przygotowana trochę według zasady „dla każdego coś miłego”. Zacznijmy więc od utworu, który przez ponad 6 minut dał mi dokładnie to, czego chciałem - Hellrider. Zaczyna się pokombinowanym...

Na poprzednim albumie Judas Priest, Angel Of Retribution, próby wprowadzenia do muzyki zespołu nowych elementów dawały zarówno świetne (Eulogy), jak i mizerne (Loch Ness) rezultaty. Na dwupłytowym concept albumie Nostradamus eksperymentów nie brak, ale wszystkie są udane. Judasowy heavy metal zyskał tu nowy wymiar.

Ganiono nas za to, że za bardzo ekspery­mentowaliśmy. Tym razem chodziło nam więc o klasyczny, czysty Priestowy heavy metal – mówił Glenn Tipton. Na tym polegał jedyny koncept tej płyty – dodawał Richie Faulkner. Chcieliśmy zabrzmieć bardziej surowo – uzupełniał Rob Halford. To trzy znaczące uwagi z pierwszych wywiadów przed premierą albumu Redeemer...

Dla niektórych fanów Bleach to jeszcze nie jest prawdziwa Nirvana. W pewnym sensie trudno się z tym nie zgodzić. Nawet skład jest inny niż ten, w jakim przeszli do legendy: zamiast Dave’a Grohla bębni Chad Channing. Przede wszystkim jednak chodzi o muzykę. Nie dość, że Nirvana gra na pierwszej płycie ostro, szorstko i brutalnie, to rzadko pojawia się...

Za dużo powiedziano i napisano o Nevermind, żebym mógł tu dodać coś odkrywczego. Pochwały tego albumu przekroczyły swego czasu dopuszczalny poziom. Ale najciekawsze jest to, że nie sposób się z nimi nie zgodzić. Nevermind jest jedną z tych płyt, podczas słuchania których nie mamy wątpliwości, że obcujemy z czystą muzyką rockową. Z rockiem w jego najświetniejszej...

Pomysł na In Utero był taki, żeby ponownie przywalić z całej siły w uszy odbiorców. Stąd kilka numerów wyciętych bezlitośnie ostro: Tourette’s, Radio Friendly Unit Shifter, Scentless Apprentice. Ale mimo to album jest równie zaraźliwie melodyjny jak Nevermind, chociaż grupa ani na chwilę nie przestaje być wiarygodna. Dźwięk wyprodukowano (zrobił to...

Ten niezwykły koncert odbył się 18 listopada 1993 roku w studiu Sony Music w Nowym Jorku. O jego niezwykłości przesądziło wiele czynników. Po pierwsze, zgodnie z nazwą programu telewizyjnego, Nirvana zagrała „bez prądu”. Materiał znany dotychczas w elektrycznych opracowaniach nabrał przez to innego wyrazu. Dalej, podstawowy, trzyosobowy skład zasilili...

Ostatnie jak dotąd oficjalne wydawnictwo Nirvany, From The Muddy Banks Of The Wishkah, jest zbiorem koncertowych nagrań zespołu z okresu od 1989 roku. O takim a nie innym doborze materiału zadecydowali Novoselic i Grohl. Założenie było proste: niech album pokaże jak najostrzejsze oblicze grupy, niech będzie przeciwwagą dla wydanego dwa lata wcześniej...

Za sprawą “Walls” Kings Of Leon gaszą neon rozświetlający okładkę “Mechanical Bull”. Nowa płyta jest bardziej stonowana i melancholijna. Najważniejsze jednak, że jest przy tym znacznie ciekawsza.