Recenzje

Winyl wraca", jak powiedziałby wujek Staszek na imieninach przy głośnym aplauzie całego wąsatego towarzystwa. Rzeczywiście, w ostatnich latach zanotowano duży wzrost zainteresowania płytami analogowymi, na co składają się nie tylko wyniki ich sprzedaży, ale również ilość organizowanych giełd i innych kultywujących je eventów. Osobiście nie jestem audofilem,...

“For All Kings” w prostej linii nawiązuje do wydanego przed pięcioma laty “Worship Music”. Znów mamy więc konwencjonalny heavy-thrash, od którego grupa z powodzeniem odchodziła na płytach z Bushem, znów mamy również zaledwie trzy-cztery kawałki, których od początku do końca słucha się z przyjemnością. Pozostałe albo zaoferują zapamiętywalny riff, albo...

Słoweńcy z Siddharta hucznie świętują 20-lecie swojej działalności.

Czas przestać eksploatować na prywatkach nagrania Michaela Jacksona i Jamesa Browna! Fleur East, nagrała album, który w świeży i porywający sposób przywołuje reminiscencje „Gorączki sobotniej nocy”. Brytyjka raczy nas tak kiczowatym, że aż ekscytującym kolażem archaicznego disco-boogie i współczesnego funku. Umiejętne łączenie afroamerykańskiego dziedzictwa...

To płyta akurat dla mnie – marzyła mi się porcja ambitnie pomyślanej muzy, a okazało się żem gość naiwny i tyle... Zamiast wykwintnego dania dostałem hamburgera z fast foodu. Akurat po Ani Dąbrowskiej tego bym się nie spodziewał.

Muzyka nie zna granic. Jedyną barierą są ograniczenia muzyków w procesie tworzenia Muzyki. Tę barierę od 20 już lat stara się przełamywać popularna także i w Polsce słoweńska grupa Siddharta. Poza regularnymi albumami, w swoim dorobku grupa ma m. in. koncerty z orkiestrą symfoniczną, zagrała także kilkugodzinny koncert na stadionie, który posłużył jako...

Londyn wydał na świat ogromną ilość zespołów, które dziś noszą miano "klasyków" i być może jednym z pretendentów do tytułu stara się być Yuck. Mimo swojego pochodzenia, grupa nigdy nie była typowo wyspiarska – raczej zaglądała za ocean i stamtąd czerpała swoje główne inspiracje. Na Stranger Things, podobnie jak na poprzednich wydawnictwach, doszukamy...

The Jam to jedna z grup wręcz unurzanych w brytyjskiej tradycji muzyki rockowej. Wystarczy wspomnieć, że łączy w sobie pewne cechy stylistyczne zapożyczone od The Who, The Rolling Stones, prawdopodobnie również Beatlesów, by skończyć na punkowej rewolucji z końcówki lat 70., przede wszystkim The Clash.

Ta formacja ma u mnie już duży plus za… pochodzenie. Bo w historii tegoż projektu przewijają się kraje, których za bardzo nie kojarzymy z progresywnym rockiem. Different Light powstał bowiem  pod koniec 1994 roku na… Malcie. Założony przez Trevora Tabone oraz Marka Agiusa Cesareo, Richiego Rizzo i Trevora Catanię dorobił się w 1996 roku debiutanckiego...

Låpsley momentami jest jak młodsza siostra Jamesa Blake’a – młodsza, bo ma 19 lat, Jamesa Blake’a, bo w niektórych utworach operuje podobnymi środkami, co ten brytyjski muzyk. W każdym razie właśnie wydała debiutancką płytę i choć nie spełnia ona moich oczekiwań w stu procentach, to myślę, że warto było na nią czekać.

Są gatunki muzyczne, które wydają się bezpowrotnie martwe. Do jednego z nich należy numetal, czyli specyficzne połączenie rapu i metalu. Jeżeli pamiętacie jeszcze takie zespoły jak Limp Bizkit, Korn czy Rage Against the Machine, to wiecie, że o większości z nich dziś nie słychać. Nic dziwnego – koniunktura minęła. Jednakże Hacktivist zdaje się tego...

Z dość dużą dozą prawdopodobieństwa należało oczekiwać, że nowy album Amorphis ukaże się właśnie w roku 2015. Finowie od jakiegoś już czasu przyjęli dwuletni cykl wydawniczy i dotrzymywanie go wychodzi im całkiem nieźle.

Ni pies ni wydra, ni królik ni antylopa. Niby istniało, ale nikt nie widział - tak można powiedzieć o jackalope'ie, który jest graficznym znakiem rozpoznawczym tria Miike Snow. I to samo można powiedzieć o ich nowej płycie "iii".

Założenie było proste: uzyskać brzmienie, które zaskoczy. Którego nie będzie można banalnie połączyć z sygnaturą Ani Dąbrowskiej. Wybór producenta z rapowym rodowodem i reorganizacja muzyczna okazały się sposobami na osiągnięcie ów celu. Natomiast konsekwencją – Dla Naiwnych Marzycieli. Płyta inna, skromna, lecz przy tym niesamowicie wciągająca. I do...

Recenzja ta jest w zasadzie suplementem do relacji z warszawskiego koncertu Votum, którą popełniłem kilka dni temu. Bo tam wyraziłem swoją pierwszą opinię o tym materiale. Materiale, który po prostu wgniótł mnie w ziemię.

„Dla Naiwnych Marzycieli” to płyta, będąca zupełnie nowym rozdaniem na artystycznej drodze Ani Dąbrowskiej, a jednocześnie ponownie potwierdza, że mamy do czynienia z ciekawą, poszukującą artystką.