Recenzje

Debiut artysty w barwach koncernu Sony.

Kilka lat temu David Bowie wystawił siebie na giełdę. Tym samym przekreślił się jako artystę, bo jego muzyka stała się już tylko towarem, który musi przynosić określone dywidendy, aby nabywcy akcji nie czuli się zawiedzeni. Dlatego na przykład nie został ukończony niezwykle ambitnie pomyślany, absolutnie niekomercyjny cykl Outside - z planowanych pięciu...

Pisanie o Sick of It All to nie takie łatwe zadanie.

Po recenzji poprzedniego albumu Testament, "Dark Roots of Earth", któremu wystawiłem ósemkę, doczekałem się oskarżeń o głuchotę oraz sugestii zmiany zajęcia. Może dzięki "Brotherhood of the Snake" będę miał okazję do rehabilitacji?

Po wydaniu kompilacji swoich największych hitów i muzycznych inspiracji, Moby prezentuje nowy, ważny krążek. Artysta postanowił zabrać głos i skrytykować to, co dzieje się ze współczesnym światem. These Systems Are Failing to muzyczny manifest, którego warto wysłuchać.

No i wreszcie nadszedł czas na moją ulubioną płytę tego roku. Początkowo myślałem, że chyba Bowie zgarnie wszystko, ale to jednak kameralny i trochę niepozorny album Grahama Nasha okazał się lepszy. To  znaczy bardziej mi się spodobał.

Emeli Sandé jest obecnie jedną z najbardziej popularnych artystek na Wyspach. Po spektakularnym triumfie jej debiutanckiego albumu, który doczekał się reedycji i wersji koncertowej nagranej w słynnym The Royal Albert Hall, wokalistka na dobre wpisała się do historii brytyjskiej muzyki. Jeśli chodzi o ilość sprzedanych egzemplarzy Our Version of Events...

To mój pierwszy kontakt z twórczością grupy Leniwiec. Muszę jednak przyznać, że „Raj”, najnowszy krążek, tej dwudziestoletniej już kapeli, gwarantuje solidną porcję rozrywki. Zespół obraca się w klimatach ska – reggae - punk i czyni to ze spora dozą gracji.

Trzecia, ostatnia część tryptyku zrealizowanego wspólnie z Brianem Eno. I, niestety, słabsza od dwóch poprzednich. Dlaczego? Przede wszystkim – mimo łączącego piosenki wątku podróży – Lodger pozostaje albumem mniej spójnym niż Low czy Heroes. Poza tym – mimo wspaniałego wykonania (warto rzucić okiem na listę płac: Adrian Belew wkrótce potem dołączył...

I oto wkraczamy w fazę miałkiego popu, brzydkich okładek, dziwnych duetów z innymi artystami, i tak dalej, i tak dalej... Lata osiemdziesiąte. Dla Bowiego nie był to najlepszy okres. Owszem, jego płyty sprzedawały się nieźle, nie brakło przebojów, ale po odważnym, nie stroniącym od eksperymentów artyście, jakim go poznaliśmy w poprzedniej dekadzie,...

Po udanym, choć popowym czy jak kto woli wręcz dyskotekowym Let’s Dance Bowie poszedł za ciosem. I... trochę nie trafił. Tonight przyniósł mu właściwie tylko jeden wielki przebój: właśnie, zaśpiewany razem z Tiną Turner utwór tytułowy. Urocza, zgrabnie zaaranżowana (partia saksofonu!) ocierająca się o reggae piosenka... Zresztą reggae – ale w mocno...

W dalszym ciągu Bowie tkwi w popowo-dyskotekowych ramach. Mamy więc zabarwiony soulem Day-In Day-Out. Mamy dość zróżnicowany, (aczkolwiek rozczarowujący po pięknym wstępie) Beat Of Your Drum. Są też przywołujący wspomnienie glamrocka Zeroes i lekko „kosmiczny” Glass Spider. Jest mocno zrytmizowany New York’s In Love i mocno utaneczniony (z obowiązkowym...

Nie jest łatwo napisać recenzję zważywszy na okoliczności jakie towarzyszyły jej powstaniu. Podchodziłem do niej już od pewnego czasu i jakoś nie mogłem się w sobie zebrać.  Jednakże pomimo pustki, której nie był nikt nie jest w stanie wypełnić po Jego odejściu, musiałem znaleźć te dodatkowe pokłady energii, aby się przełamać i napisać kilka słów na...

Kojarzycie Taylora Hawkinsa? To ta blond czupryna, która w zespole Foo Fighters całkiem nieźle uderza w bębny, a poziom jej scenicznego ADHD jest zaraz za levelem osiąganym przez Grohla. W trakcie, kiedy FF ujawniają miejsca i daty przyszłorocznej europejskiej trasy koncertowej, swój solowy minialbum wydał właśnie Hawkins. Tym razem nie pojawia się...

Bez dobrych riffów nie ma metalu, a już na pewno thrash metalu. Gdyby sprzedawać je jak meble, Szwedzi z Witchery byliby więksi od Ikei.

Kilkanaście miesięcy po premierze krążka "Beauty Behind the Madness", The Weeknd prezentuje kolejny album, zatytułowany "Starboy". Album wyczerpujący, czerpiący z różnych brzmień, nieco chaotyczny, choć i w tym bigosie można odnaleźć wartościowe składniki.