Recenzje

Już 4 miesiące minęły od premiery tego krążka, a mimo to z jakiegoś powodu cały czas ląduje on u mnie ponownie w odtwarzaczu. Czy świadczy to o jego wyjątkowości? Raczej nie. Niespecjalnie zaskakuje muzycznie czy wykonawczo. Nie można jej odmówić ciężaru i klimatu kopiącego dupę rasowym death metalowym buciorem, wszystko jest na swoim miejscu, wszystko...

Amerykański zespół Between The Buried And Me to kolektyw obok którego trudno przejść obojętnie. Dość powiedzieć, że gitarzysta Dustie Waring i perkusista Blake Richardson w wolnych chwilach pogrywają w deathcorowym składzie Glass Casket, którego brzemieniem spokojnie można by ostrzyć żyletki. Natomiast basista Dan Briggs, kiedy nie gra z BTBAM, dzieli...

Połowa lat 90-tych. Będąc pod wielkim wrażeniem składanki "The Best Of...And Beyond" (1992), wszedłem do sklepu muzycznego z zamiarem zapytania o kolejne dostępne krążki grupy Foreigner. Sprzedawca oddał w moje ręce dwa albumy: "Unusual Heat" i "Mr. Moonlight". Nie znając ani jednego, ani drugiego wybrałem w ciemno Pana Cień-Księżyca. I nie zawiodłem...

Jest wiele rzeczy, które można powiedzieć o Sondre Lerche – na przykład, że dotychczas nie nagrał olśniewającego albumu na miarę swoich możliwości, albo że z gitarą na ramieniu wygląda jak Kubuś Muzykant z nieistniejącego filmu Disneya – ale na pewno nie można zarzucić mu gatunkowej krótkowzroczności. Od piętnastu lat z odkładem Norweg z każdym kolejnym...

Last Place" to chyba jeden z bardziej wyczekiwanych albumów przełomu zimy i wiosny, a może i całego roku, zwłaszcza przez miłośników co bardziej łagodnych dźwięków. W końcu ekipa Jasona Lytle'a dawno zdążyła zasmakować sławy i uznania (może aż za bardzo) i to większego, niż ktokolwiek by się spodziewał. Amerykańska formacja, po kilku latach zawieszenia...

Pomimo wielokrotnej zmiany daty premiery światowego debiutu Zary Larsson, ja wciąż na niego czekałem. Dzisiaj, gdy trzymam tę tak długo wyczekiwaną płytę w swoich rękach, już wiem, że warto było dać wokalistce trochę więcej czasu na doszlifowanie całego materiału.

Depeche Mode, idąc z duchem czasu serwują to, czego słuchaczowi AD 2017 potrzeba - refleksje, niewygodne pytania, nawoływanie do rewolucji i komentarz dotyczący tego, dokąd zmierza wściekły świat. Wszystko zgrabnie ujęte, wpisane w świetne kompozycje.

Depeche Mode na swojej czternastej płycie „Spirit” nie obniżają może poziomu, ale też nie wznoszą się za bardzo ponad to, co już zdarzyło im się w osiągnąć w przeszłości.

Ronald Bruner Jr. dał się poznać jako świetny jazzowy bębniarz między innymi na monumentalnym The Epic Kamasiego Washingtona, ale nie tylko tam, bo grał także u boku Stanleya Clarke’a, George’a Duke’a czy Marcusa Millera. Teraz członek West Coast Get Down, a zarazem starszy brat Thundercata postanowił jeszcze mocniej zaznaczyć swoją obecność na scenie...

Nie jest żadnym odkryciem, że rock alternatywny, post punk i wszelkie hybrydy tych gatunków są stworzone do grania na żywo. Masowe festiwale pod gołym niebem są miejscem, gdzie uwalniany jest cały potencjał tej muzyki. Nawet bardzo podobne do siebie melodie można zaaranżować tak, że brzmią jak kompletnie nowe utwory, nie mówiąc już o improwizacjach...

Piekło. Czyste metalowe piekło, najgłębsze, najczarniejsze. Szóste dzieło Pomorzan z Azarath uderza w słuchacza z niebotyczną siłą soniczną siejąc chaos pomiędzy jednym uchem, a drugim. Nie pozostawia po sobie nic takiego, jakim było w głowie słuchającego przed odsłuchem „In Extremis”.

Jeszcze parę lat temu Emmure było uznawane za scenowe pośmiewisko. Nie ma się co dziwić, bo Frankie Palmeri nie dawał się lubić, a granie ciągłych "zer" i poza rewolucjonistów metalcore’a nie przysparzała grupie sławy.

Dziewczyna od "Lush Life" i zabawy "jakby jutra miało nie być" wydała nową płytę. Pierwszą ze statusem kogoś więcej niż lokalnej gwiazdy.

Każdy z nas ma czasem ochotę rzucić wszystko i wyjechać w Bieszczady, by tam – z dala od codzienności – pełną piersią wciągnąć haust świeżego powietrza. Podobne uczucie musi zapewne towarzyszyć Gregowi Graffinowi, który co jakiś czas odrywa się od swojego flagowego zespołu, Bad Religion, i nagrywa płyty z całkowicie innego gatunku. W ten sposób na przestrzeni...

Jak jest z Immolation, wie każdy. Była to kultowa kapela już chyba po wydaniu "Dawn Of Possession" 26 lat temu, ale nie o kult mi tutaj chodzi, a bardziej jakościową oczywistość wydawnictw. To jeden z tych niewielu zespołów w śmierć metalu, które swojego życiorysu nie mają poplamionego średniactwem, kunktatorstwem lub bezczelnym odcinaniem kuponów od...

Jeśli dzisiejsza młodzież faktycznie schodzi na psy, The Regrettes należy zakwalifikować jako czystej krwi shih tzu - czyli ujadające pluszaki. Nieduże, pełne ekspresji i osobliwego wdzięku, ale jednocześnie nie dające się traktować poważnie.