Recenzje

Nie sądziłem, że Kanadyjczycy zboczą z drogi melodyjnego hc/metalcore’a na rzecz niemal kalifornijskich punkowych brzmień, ale to dobrze. Niech się rozwijają, niech eksplorują inne terytoria, a skoro mamy wakacje - w to mi graj.

Epki w przypadku brytyjskiego zespołu Coldplay wcale nie są zjawiskiem niespotykanym. Wszak to od jednego takiego mini albumu (Safety z 1998 roku) zaczęła się ich wydawnicza kariera. Potem przyszła pora na The Blue Room (zapowiadało debiutancki album formacji) oraz kilka epek z nagraniami live czy remixami. Najciekawszą w tym zbiorze – oczywiście, oprócz...

Słuchając po kolei płyt AFI coraz mniej rozumiem ten zespół. Pamiętacie gówniarzy, którzy na swoim pierwszym wydawnictwie po prostu złapali za instrumenty i nagrali kilkanaście półtoraminutowych piosenek? Wiadomo, że ich debiut nie mógł sprostać wysublimowanym gustom, ale już na Very Proud of Ya zaczynało dziać się coś interesującego, co proste, punkowe...

Po bardzo udanej artystycznie debiutanckiej płycie „Oh Wonder” duet Josephine Vander Gucht i Anthony West powracają z drugim krążkiem. „Ultralife” ustępuje jednak poprzednikowi.

Nota "dopuszczająca" - tak ocenił nową płytę Danzig nasz recenzent Marcin Knapik.

Kariera 2 Chainza to niezwykle ciekawy przypadek. Popularność zyskał dopiero 5 lat temu swoją pierwszą płytą Based on a T.R.U. Story wydaną pod obecnym pseudonimem. Dość późno, jeśli wziąć pod uwagę wypadające w tym roku czterdzieste urodziny rapera. 2 Chainz jednak nie robi sobie nic z tych liczb i wieku. Podczas gdy wielu innych wykonawców jest już...

Po niezwykle ciepło przyjętym debiucie płytowym mołdawskiego DJ-a i producenta  Andrew Rayel'a pt. "Find Your Harmony", przyszła pora na kolejną odsłonę jego muzycznej, klubowej twórczości. Oto bowiem na półki polskich sklepów muzycznych trafił album pt. "Moments", oferujący sobą zestaw 16 intrygujących, energicznych i przebojowych kompozycji spod znaku...

Śledzę grupę ADAGIO od lat. Już dwie pierwsze płyty ukazały zespół w niejednoznacznym świetle. Grupa mimo że wpisywała się w nurt neoklasycznego grania wzorowanego na wirtuozach gitary, przemycała w swoich kompozycjach jakiś dodatkowy element, smaczek… mrok. Zmiany za mikrofonem przynosiły z albumu na album coraz to mocniejsze akcenty, muzyka już na...

Na techniczny death metal trzeba mieć nie byle jaką ochotę, tym bardziej, na tak bezduszny, przepełniony matematyką i brakiem krzty jakichkolwiek emocji.

Tekno okazuje się być bardzo ciekawym zespołem, składającym się z trzyosobowej załogi i jak się nietrudno domyśleć dominującą w ich nagraniach jest sekcja rytmiczna. Swoją pierwszą płytę zatytułowali ”Basstards”, jedocześnie potwierdzając, że rytm stanowić będzie kluczową rolę w ich utworach. Tak jest w istocie i jeżeli połączymy tytuł albumu z nazwą...

Songs for the Broken Ones" to trzeci już album długogrający brytyjskiej grupy The Eden House na czele której stoi Tony Pettit z Fields of the Nephilim.

Nie każda muzyka musi krzyczeć. Folkowa twórczość Lucy Rose jest tego najlepszym przykładem. Kariera tej artystki opiera się przede wszystkim na dwóch instrumentach. Gitara oraz fortepian towarzyszą Brytyjce od najmłodszych lat i są obecne na każdej jej płycie. 28-latka powraca po dwuletniej nieobecności z trzecim albumem Something’s Changing. Czy taki...

Czy można podpisać kontrakt z wielką wytwórnią nie mając na koncie nic prócz mikstejpa? Można. Czy taka droga na szczyty, wiodąca – co by nie patrzeć – na skróty, szkodzi? No pewnie. Dowodem na prawdziwość obu tych twierdzeń jest Jaymes Young, który swoją debiutancką płytą składa pewną obietnicę – chce, byśmy podczas jej przesłuchania coś poczuli. Nie...

Operowe zaśpiewy, melodie wzniosłe, ale popowe, domieszka elektroniki, raz na jakiś czas zdarzy się jakiś bardziej nośny beat poprockowy - czyli London Grammar w całej swojej okazałości dają nam swój drugi album.

Nowy David Bowie, Justin Timberlake albo Beatles. Tego typu określenia mnożą dziennikarze muzyczni na całym świecie, a ja wbrew nim, z całym przekonaniem stwierdzę, że Harry Styles jest wreszcie sobą. Nie bez przyczyny zatytułował swój debiutancki, znakomity album po prostu swoim imieniem i nazwiskiem. On wreszcie odnalazł własną drogę.

Miałem koszmarny, męczący sen. Danny i Vincent Cavanagh postanowili zdjąć łyżwy i uciec z rozmarzonej Narni. Słuchając ostatnich kilku płyt dawnych kumpli z Peaceville i MFN, czyt. Paradise Lost, postanowili zamknąć rodzinną, muzyczną cukiernię, prowadzoną wespół z młodszą siostrą Johna Douglasa, i zadzwonili po Darrena White'a i Duncana Pattersona....