Recenzje

Nikt nie zaprzeczy, że w ostatnich latach Brytyjczycy z The 1975 zapracowali sobie na status gwiazd muzyki alternatywnej. Czy oddani fani zostaną przy ich boku, kiedy artyści zaczną coraz odważniej eksperymentować ze swoim stylem? Ich najnowszy album, Notes On a Conditional Form, to skok na głęboką wodę.

Dwa lata po premierze albumu Politics of Living, irlandzki zespół Kodaline powrócił z kolejną płytą – One Day at a Time. Panowie znani są w dużej mierze z chwytających za serce tekstów, które wzruszają przy każdym przesłuchaniu. Czy na nowym albumie znajdziemy kolejny wyciskacz łez?

Stwierdzenie, że w ostatnim czasie mamy duży wysyp dobrych polskich black metali, stanie się chyba moim klasycznym wstępem do recenzji polskich zespołów metalowych. Ledwie kilka dni temu mogliście czytać mój tekst poświęcony psylocybinowym inspiracjom Kłów, a już dziś na świecznik biorę najnowsze dzieło poznańskiego trio.

Firewind zawsze kojarzyło mi się z porządną ekipą, trzymającą się pewnego poziomu, poniżej którego nie schodzi. Nigdy nie uważałem ich za genialny zespół, który należy do moich ulubionych. Jednak zawsze miałem do nich szacunek i lubiłem ich słuchać. Gdy zapowiedzieli, że w maju ukaże się ich najnowszy album, wiedziałem, że z przyjemnością go przesłucham....

Jakoś tak się złożyło, że płyty nagrane w duecie z jednym producentem Freddiemu Gibbsowi wychodzą lepiej niż własne solówki. Za potwierdzenie tych słów niech posłuży fakt, że obydwa projekty z Madlibem są uznawane za współczesne klasyki i w sumie nie ma się czemu dziwić, bo to piekielnie dobre albumy. Alfredo, wspólny projekt z The Alchemistem, to kontynuacja...

Fantazja. Bezgraniczny świat zbudowany dzięki wyobraźni zarówno autora, jak i czytelnika lub słuchacza. I o ile obdarzony wyobraźnią czytelnik ma zazwyczaj dość łatwe zadanie, o tyle z muzyką jest trochę inaczej – tu trzeba na tyle poruszyć umysł, by nie tylko wyobrazić sobie kolory muzyki, ale i stworzyć z nich pełny obraz. Czasem mogą to być niekończące...

Dziś na tapetę trafia absolutny klasyk muzyki rockowej. Let it Bleed, dość powszechnie uznawany za jeden z najlepszych albumów w dyskografii Stonesów to świadectwo epoki, szalonej końcówki lat 60. XX wieku, w której rozwój pop-kultury mieszał się z kryzysami społeczno-politycznymi.

Pisząc recenzje black metalowych płyt, kilkukrotnie wspominałam o tym, że polskie podziemie przeżywa prawdziwy renesans, a rodzime kapele wykazują się niesamowitą różnorodnością w interpretacji szeroko pojętego black metalu.

To była trudna wiosna dla członków thrashmetalowej grupy Testament. Wprawdzie zespół zdołał tuż przed związanym z pandemią zamknięciem granic wrócić do Kalifornii po zakończeniu europejskiej trasy na początku marca – tylko po to jednak, by już na miejscu odkryć, że część ekipy, w tym frontman Chuck Billy i jego żona Tiffany, przywiozła do domu koronawirusa....

Parafrazując klasyka: uwielbiam Mosesa Sumneya w izolacji/nie znoszę Mosesa Sumneya w izolacji. Jeszcze w lutym podział jednego albumu na dwie odseparowane wydawniczo części można było nazwać przekornym, na upartego nawet eksperymentalnym; dziś, niczym samospełniająca się przepowiednia, świetnie wpasowuje się w nastroje społeczne. Nie jestem jednak...

Gdy posłuchałem kolejnych wydawnictw Boba Dylana tj. płyt „Good as I Been to You” oraz „World Gone Wrong” stwierdziłem, to koniec. Wprawdzie zawierają one akustyczną muzykę ale zaśpiewaną i zagraną tak bez serca, że szkoda czasu dla niej. I w ogóle przestałem śledzić jego nowe dokonania a wręcz zapomniałem o nich. Oczywiście wcześniejsze albumy często...

Wraz z czwartym wspólnym albumem rapowy duet Run The Jewels ląduje w grupie zespołów z jedną z najmocniejszych dyskografii w historii.

TWÓJ BÓL JEST LEPSZY NIŻ MÓJ" - tytuł, wymowę i tekst tego oto utworu Kazika zna już zapewne każdy obywatel naszego kraju - i to nie koniecznie na wskutek obecności tej kompozycji w mediach i na antenach radiowych rozgłośni, ale właśnie za sprawą jawnej cenzury, jakiej to dopuściła się Radiowa Trójka. Paradoksalnie to, co miało zagłuszyć przekaz tego...

Thundercat wytrzeźwiał. Owo otrzeźwienie dokonało się nie tylko w odniesieniu do tytułu poprzedniego krążka, ale miało też podłoże muzyczne i osobiste. Szalonego Thundercata z okładki Drunk zastąpił ten przygnębiony, ponury, chciałoby się powiedzieć, wyprany z emocji. Oczywiście nie ma co panikować — It Is What It Is wciąż wypełnione jest specyficznym...

Jeśli wierzycie w magię, to Norah na pewno jest czarownicą. Ale taką, która zajmuje się białą magią. A swoje czary rzuca na słuchaczy przy pomocy swojego zamszowego głosu oraz jazz-soulowych dźwięków, którymi hipnotyzuje swoje ofiary. Wystarczy jeden utwór z płyty „Pick Me Up Off The Floor” i już jesteście straceni.

To się nie może znudzić. Kiedy VADER wydaje płytę, można po nią sięgnąć ze sporym kredytem zaufania. Może formuła niedługich albumów sprawia, że ich muzyka nie zdoła przesycić słuchacza. Ale bardziej prawdopodobne, że są po prostu znakomici w tym co robią.