Recenzje

Nic tak nie konserwuje, jak dobry blues. John Mayall to chodzący dowód na właściwości zdrowotne tej muzyki.

Żyjemy w czasach, w których rock przerzucany jest z kąta w kąt. Wszyscy rockmani plują w twarz wcześniej nam znanym wyznacznikom tego gatunku. Przekonanie o tym, iż powróciła epoka brudnego, brutalnego i niegrzeczna rocka wcale nie jest nad wyrazem. Cały gitarowy świat znowu pragnie być jak Elvis Presley na kokainie. A z nim także zespół tworzony przez...

W wywiadach zarzeka się, że wcale nie jest poirytowany i zawiedziony. I, cholera, słuchając tego albumu ciężko mu nie wierzyć.

Zastanawialiście się kiedyś, jak brzmiałby cały glob hałasujący nieokiełznaną miłością, grzmiący organiczną energią nieskończoności instrumentów i niosący krystalicznie czysty vibe w każdym jego zakamarku? Jak zebrać w jednym miejscu najróżniejsze smaczki reprezentujące najciekawsze miejsca i tchnąć w nie niepowtarzalny klimat? Drugi krążek brytyjskiego...

Grupa NOCNY KOCHANEK mimo, że jej utwory funkcjonowały w sieci od dawna, dopiero teraz wydała debiutancką płytę : Hewi Metal. I to nie do końca zgodne z prawdą bowiem Nocny Kochanek to nic innego jak "skok w bok" muzyków Night Mistress.

Czytam Uległość i równocześnie słucham Fading Frontier i zauważam ciekawą koincydencję. Na nowe dzieła zarówno Houellebecqa, jak i Coxa świat czeka zawsze z utęsknieniem, w dodatku od lat, co jest już trochę nudne, obaj panowie poruszają się po tych samych terenach, ale wciąż trzymają dość wysoki poziom. I chyba nie ma innego wyjścia, jak tylko pogodzić...

Po “Comfort and Happiness” przychodzi “Annoyance and Disappointment”. Dawid z jednej strony nawiązuje do tytułu debiutu, z drugiej – na zasadzie kontrastu – pokazuje ciemniejszą stronę świata. Zadziwiające, jak bardzo przekłada się to na zawartość drugiego albumu. “Annoyance and Disappointment” w naturalny sposób rozwija wątki zapoczątkowane na “Comfort...

Mało jest kobiet w ekstremie, jeszcze mniej odnajduje się w niej z diabelską gracją i wyczuciem. Amalie Brunn jest jednym z niechlubnych wyjątków i potwierdzeniem sensu istnienia płci pięknej w świecie black metalu.

Czy ten heavymetalowy czołg jeszcze jeździ na swoich gąsienicach?

Choć polska scena basowa wciąż jest w powijakach, rozwija się w całkiem niezłym tempie. Jednymi z najważniejszych przedstawicieli są chłopaki z Kamp! którzy premierowy album wydali już 3 lata temu. Przez ten czas nie było próżnowania. Występy w klubach, potem na największych polskich festiwalach aż w końcu zostali docenieni również za granicami naszego...

Jeszcze jedna taka płyta i będziemy mogli zapomnieć o jego udziale X-Factorze. W zasadzie już dawno powinniśmy to zrobić, bo jak się patrzy na innych laureatów tego typu programów ostatniej dekady, to Dawid Podsiadło jest tu ewidentnie perłą wsród wieprzy.

Weterani rocka kazali czekać nam na nowy album siedem lat. Aż siedem, dla najbardziej zagorzałych fanów i tylko siedem dla całej reszty. Bo o ile klasyczne albumy z lat 80. są uwielbiane do dziś, tak mniej więcej od czasów "Slang", czyli bardzo długo Anglicy nie proponują nam właściwie niczego ciekawego. Swój jedenasty pełny album zatytułowani po prostu...

Uwaga wstępna, dla wielu być może oczywista, ale nie chcę, by ktokolwiek nazbyt sugerował się powyższym akapitem: nowa płyta Newmana nie ma nic wspólnego z soulem: ani czarnym, ani blue eyed, ani northern, ani żadnym. Jeśli gdzieś szukać korzeni tej muzyki, to plasuje się ona na przecięciu disco-funku lat 70., muzyki klubowej (lekkiego house’u) lat...

Tym wyznaniem mogę sam siebie skazać na zawodowe samobójstwo, ale co mi tam: wydaje mi się, że nigdy wcześniej nie słuchałem słoweńskiej kapeli wykonującej muzykę rockową. Tym bardziej w ich rodzimym języku.

Znaleźć w dzisiejszych czasach płytę z dobrym popem wcale nie jest trudno i ten krążek jest tego najlepszym przykładem.

Pionierzy hipsterskiego black metalu wrócili i po raz kolejny pokazali, dlaczego są najważniejszym zespołem ostrego grania ostatnich lat. Choć nie obyło się bez drobnych zmian.