Recenzje

Jeżeli prowadzisz bloga o muzyce, musisz mieć otwartą głowę. Koniec i kropka. Nie liczy się zatem, że gdyby nie konieczność napisania recenzji, po Purpose nigdy bym nie sięgnął. Zmuszanie się do słuchania takich płyt nie jest zresztą niczym złym – ostatnie osiągnięcia One Direction czy Demi Lovato odważyłem się bezkompromisowo skomplementować. Czy podobnie...

Lata temu, kiedy tak zwana muzyka gotycka cieszyła się swymi pięcioma minutami na scenie rockowo-metalowej, w moje wówczas dyletanckie łapy wpadła kaseta (sic!), na okładce której niewiadomej proweniencji arlekin, dzierżący wysłużone skrzypce, wpatrywał się w pustą salę teatralną. Grafika ta zaintrygowała mnie na tyle, że wysupłałem z kieszeni ostatnie...

Rok 1984 przyniósł kolejną porcję muzyki oznaczonej szyldem Scorpions. Po sukcesie krążków „Lovedrive”, „Animal Magnetism” i „Blackout” zespół poszedł za ciosem i ponownie przygotował materiał, które możemy nazwać porywającym!

King Dude - pod takim to fajnym pseudonimem ukrywa się Thomas Jefferson Cowgill, amerykański songwriter i pieśniarz, który ostatnio cieszy się coraz większą popularnością, również w naszym kraju. Na co w pełni zasługuje, bo pisząc proste, refleksyjne i szczere piosenki wyjątkowo dobrze przemyca cały wachlarz niekoniecznie pozytywnych emocji, które z...

To nie tak miało być. Tak sobie wymyśliłem, żeby rok 2016 rozpocząć z „1916” – bo płycie za parę tygodni minie ćwierć wieku od premiery, Lemmy’emu w Wigilię 2015 stuknęła siedemdziesiątka, a w lipcu minie 100 lat od rzezi nad Sommą, której poświęcono utwór tytułowy. Niestety, parę dni temu okazało się, że będzie to kolejna recenzja in memoriam. W ciągu...

Po niezwykle udanym „Lonesome Crow” (1972) Scorpions stanęli na krawędzi, Michael Schenker postanowił zasilić szeregi UFO a jego brat Rudolf… poszedł do wojska. Rok później zespól powstał jednak z kolan i z Uli Jon Rothem w składzie nagrał krążek „Fly to the Rainbow”.

Muszę przyznać, że debiutancki album Jamiego Woon’a – Mirrorwriting – porwał mnie totalnie. Może nie, że aż nogi same rwą się do tańca, bo z zasady nie tańczę, ale nóżka chodzi automatycznie – no nie sposób jej opanować. Tymczasem mijają cztery lata i na półkach sklepowych pojawia się Making Time – drugi krążek brytyjskiego wokalisty. Rytmiczny ruch...

Od dłuższego czasu hip hop czeka na kolejny przełom w swojej historii. Być może mamy z nim do czynienia właśnie teraz, przy okazji pierwszej płyty Raury’ego. Ten dziewiętnastolatek z Atlanty jest uważany za nadzieję gatunku, którego pierwotnym celem była zabawa słowem i dźwiękiem. Na „All We Need” wyczarował muzykę nieporównywalną z niczym, co wcześniej...

Jeśli pierwsza płyta okaże się powodzeniem, to przy następnych wzrastają oczekiwania. Sztuką jest je udźwignąć, a z całą pewnością dokonał tego duet The Dumplings. Justyna Święs i Kuba Karaś nadal podążają swoją nieszablonową drogą w świecie muzyki i robią to w sposób bardzo intrygujący.

Od czasu do czasu pojawia się płyta, która wywołuje co najmniej ambiwalentne odczucia. Sprawia, że człowiek nie potrafi się w tym odnaleźć, nie wie jak to ugryźć. Jeszcze gorzej kiedy zawartość takiego wydawnictwa irytuje, mierzi, a co gorsza męczy. Niestety z czymś takim przyszło mi się zmierzyć w ostatnim czasie za sprawą enigmatycznego projektu Five...

- Masz zamiar to zrecenzować? – Tośka skrzywiła się zdegustowana, jakbym  jej zaproponował nadprogramowe czyszczenie uszu – Przecież to nudziarstwo.

Tradycji musi stać się zadość – skoro dziś 30 grudnia, no to trzeba napisać o Elektrycznej Orkiestrze Kameralnej. Miało być „Eldorado”, ale jakoś tak wyszło, że padło na „Zoom”.

Na nową płytę Björk czekałem z wytęsknieniem, ale ten projekt nie wzbudził we mnie, aż takich emocji. Dlaczego? Może dlatego, że odpycha mnie nadmiar instrumentów smyczkowych, a Vulnicura Strings, jak sam tytuł wskazuje, to zaaranżowane piosenki z Vulnicury na taką właśnie formę. Chyba strzeliłem sobie w stopę tym krążkiem.

U nas, w naszej rodzinie mamy takiego wujka – Wacław ma na imię. Jeśli spytać go: „No i co tam wujku słuchać?”, to on zawsze odpowiada: „A nic, stateczny dobrobyt”. I gdy tak siedzę, po kolejnym już przesłuchaniu najnowszej Björk, i myślę, co o tej płycie właściwie sądzić, przypomina mi się mój wujek. Więc jak tam ta Vulnicura? A dobrze, stateczny dobrobyt.

Dziwne rzeczy dzieją się ostatnimi czasy w muzyce. Wykonawcy, którzy zazwyczaj poruszali się w forpoczcie współczesnego popu nagrali płyty bardzo umiarkowane i skromne, wyłamując się mainstreamu. (Niech za przykład posłuży w tym miejscu One Direction czy Demi Lovato). Natomiast artyści tacy jak Ellie Goulding najwyraźniej próbują zająć ich miejsce,...

Rzadko się zdarza, żeby jednym słowem perfekcyjnie opisać 55 minut muzyki. Równie rzadko mamy do czynienia z sytuacją, kiedy słowo to samo się nasuwa. W przypadku Chelsea Wolfe tytuł idealnie obrazuje muzyczną zawartość. Pani Wolfe opowiadała kiedyś w wywiadzie, że często doświadcza stanu paraliżu sennego, stanu w którym śni się na jawie, i nie jest...