Recenzje

Wrześniowego wieczoru 2018 roku muzycy Nightwish stanęli na scenie Microestadio Malvinas Argentinas w Buenos Aires, aby przekrojowo zaprezentować dwie dekady swojej twórczości.

Rok 2019 przyniósł nowy, bardzo udany album Candlemass, ale na tym nie koniec. Co bardziej otwarci fani owej legendarnej ekipy otrzymali jeszcze smakowity suplement: czwarty krążek Avatarium.

Nowy album Babymetal zafundował mi huśtawkę nastrojów. Na początku podszedłem do tematu sceptycznie. Uważam, że ta formuła już się wyczerpała. Największe zaskoczenie, może nawet szok projekt zafundował pojawieniem się na metalowych salonach. Zresztą uważam, że został potraktowany trochę z pobłażaniem, jako ciekawy twór, ale nie rokujący na dłuższą przyszłość....

Gregor Mackintosh najwyraźniej zasmakował w łojeniu oldschoolowego death metalu, skoro już chwilę po pogrzebaniu Vallenfyre powołał do życia nowy zespół.

Zacznijmy od zmian. W TWILIGHT FORCE nie ma już wokalisty Chrileona czyli Christiana Erikssona. Został on zastąpiony przez Alessandro Contiego, który ma w swoim dorobku nagrania z grupą Trick or Treat, Luca Turilli’s Rhapsody czy z Fabio Lione w ramach projektu Lione/Conti. Możliwe, że zwolennicy dwóch pierwszych albumów Szwedów odsądzą mnie teraz od...

Dziewczyny w rozkloszowanych kieckach i podkolanówkach w otoczeniu laserowych błysków i metalowej zawieruchy. Były trzy. Zostały dwie po tym jak japoński „zespół” opuściła Yuimetal. Su-metal i Moametal ciągną ten wózek jako duet.

Niedawno miałem przyjemność recenzować najnowszy album gitarzysty The Rolling Stones, Ronniego Wooda, którego głównym założeniem było oddanie czci jednemu z pionierów rock and rolla – Chuckowi Berry’emu. Pomysł był świetny, wykonanie – w zasadzie też znakomite (o czym więcej przeczytacie w TYM TEKŚCIE). Gdyby każdy muzyczny hołd wypadał tak dobrze,...

W Polsce kapele metalowe są prześladowane przez ludzi, którym wydaje się, że są wyznawcami chrześcijaństwa, a w Mongolii granie metalu wiążę się z zaszczytami, choćby takimi jak najwyższe państwowe odznaczenie, które na dniach otrzyma zespół The Hu.

Legendarny amerykański wokalista pyta dziś swoich słuchaczy: czego oczekuje od nas woda?

Ponad 30 lat na scenie, „pięćdziesiątka” na karku już pękła jakiś czas temu, głos Fates Warning ale też Redemption i Engine. Jednym słowem - legenda progmetalu. Ray Alder – ikoniczna wręcz postać dla gatunku – chciałoby się powiedzieć, wreszcie dorobił się autorskiej płyty solowej.

Nie mamy zamiar wypuszczać żadnego nagrania disco" powiedział żartobliwie rok temu Myles Kennedy podczas wywiadu z Interią. Dotrzymał słowa: "Walk the Sky" to szanująca hardrockową tradycję płyta, która zadowoli fanatyków tradycyjnego, gitarowego grania.

Babymetal może wam wydawać się kolejnym z japońskich kuriozów. Na pewno jednak intryguje. "Metal Galaxy" ukazuje szersze spektrum inspiracji niż poprzednie dwa albumy japońskich idolek, ale nie można oprzeć się wrażeniu, że ktoś tu mocno przeszarżował.

Nie znałem do tej pory żadnego zespołu z Mongolii i myślę że niejeden ze słuchaczy wiedząc że grupa pochodzi z tego kraju nie posłuchałaby nawet jednego utworu. Płyta zespołu The Hu z Ułan Bator, bo o niej chciałem napisać, nosi tytuł The Gereg (co w języku mongolskim oznacza podobno paszport) i jest naprawdę frapująca. Mamy tu klimaty etniczno - metalowe...

Piąty album Steel Panther jest jak bigos. Każdy lubi bigos. Pierwszego dnia jest wspaniały. Drugiego znakomity. Trzeciego też idzie wtrząchnąć. Czwartego dnia jemy, żeby się nie zmarnował. Ale piątego może już i wejść, i wyjść.

Smutny ten nowy Baroness, nie dlatego, że to złe piosenki, bo chyba najlepsze od czasu mojego ulubionego „Yellow & Green”, co z racji na pewien drobny, ale kluczowy aspekt.

Nie ma sensu silić się na jakieś podkręcające suspens narracyjne triki. Walnę prosto z mostu: Baroness zrobili wszystko, co już wcześniej robili, tylko znowu zrobili to lepiej, niż wcześniej.