Tiamat - „The Scarred People”

Nie ukrywam, że Tiamat to jeden z tych zespołów, które lubiłam w każdym wydaniu - zarówno na starszych, cięższych, jak i na nowych, bardziej eksperymentalnych albumach zawsze udawało mi się znaleźć coś dla siebie. Krążki ekipy Edlunda pojawiały się w moim odtwarzaczu może i z różną częstotliwością, ale nieprzerwanie od ponad 10 lat. "Amanethes", doskonała...

Na nowe dzieło Tiamat czekałem z niecierpliwością, ale i też sporymi obawami. Te wiązały się z poprzednim krążkiem „Amanethes”, do którego nie zdołałem się jeszcze przekonać (wyjątek to „Raining Dead Angels”). Dodam, że twórczość Johana Edlunda i spółki towarzyszy mi od wielu lat i co tu ukrywać - uwielbiam ten zespół, a takie krążki jak „Wildhoney”,...

Nic tak nie determinuje mnie jak doniesienia o kiepskości czegoś. Zauważyłem, że ostatnio bardziej interesuje mnie sprawdzanie rzeczy okrzykniętych gównami niż zapowiadanych jako diamenty. Może po prostu wolę się mile rozczarować niż karmić płonnymi nadziejami. Tak więc w myśl takiej koncepcji postępowania, gdy tylko usłyszałem, że nowy Tiamat jest:...

Począwszy od szwajcarskiego Samaela i brytyjskiego Paradise Lost, przez portugalski Moonspell, po skandynawskie Katatonię, Opeth czy Therion - wiele uznanych dziś formacji, powstałych na przełomie lat 80. i 90., cechuje syndrom stylistycznego kameleona.