Arena - „Pepper’s Ghost”

Arena przez dziesięć lat istnienia na muzycznym rynku zdążyła wypracować sobie zarówno właściwą sobie pozycję, jak i charakterystyczny styl. Masywne brzmienie, momentami wręcz przytłaczające akordami tak obfitymi jak kształty Clive'a Nolana, zmiany tempa i nastroju, wreszcie pojawiające się tu i ówdzie liryczne solówki - neo-progressive żyje i ma się...

Pepper's Ghost" to jak dotychczas ostatnia płyta Areny. Pamiętam dokładnie, że po pierwszym jej przesłuchaniu, a było to już jakiś czas temu, nie wzbudziła we mnie specjalnych zachwytów. No, ale za każdym następnym razem było coraz lepiej.

Pamiętam, że gdy "Pepper's Ghost" ukazała się na rynku, byłem tym albumem zachwycony. Clive Nolan idealnie połączył charakterystyczne prog rockowe melodie, swoistą patetyczność, która jest cechą rozpoznawalną sporej grupy jego kompozycji, z niemal metalowym pazurem (to w głównej mierze zasługa wyśmienitych, ciętych partii gitary Johna Mitchella).