Hunter - „Imperium”

Zespół Hunter można albo kochać albo nienawidzić. Opinie neutralne o jednej z najdłużej istniejących po dziś dzień polskich metalowych formacji są marginalne i rzeczywiście, sądząc tylkuo po własnym gronie znajomych lub wnosząc po rozmowach z ludźmi na koncertach, obok zespołu Pawła "Draka" Grzegorczyka nie da się przejść zupełnie obojętnie.

Na polskim rynku mamy kilka zespołów, których pozycja jest ugruntowana i niepodważalna. Hunter przez lata cieżkiej pracy dołączył do tego grona już jakiś czas temu a najnowszy album formacji „Imperium” jedynie ten fakt potwierdza (płyta zadebiutowała na pierwszym miejscu zestawienia OLIS – najlepiej sprzedających się płyt w Polsce).

Sztandarowy rodzimy przedstawiciel trashu działa ostatnimi laty bardzo aktywnie. Częstotliwość wydawanych albumów studyjnych stale się zwiększa, co zdecydowanie cieszy fanów cięższego brzmienia. Następcą wydanego w 2012 roku "Królestwa" jest "Imperium". Hunter nie pierwszy raz daje wyraźnie do zrozumienia, że oscylowanie wokół tematyki geo-psycho-społeczno-politycznej...

Zacznę recenzję trochę przewrotnie, bo od pytania. Dlaczego tak wielu fanów ciężkiego grania nie lubi zespołu Hunter? 90% pytanych przeze mnie antagonistów mówi, że drażni ich barwa głosu wokalisty, a jego sposób śpiewania co najmniej irytuje. Nadchodzą jednak zmiany. Uwaga! Oto w odstępie roku od wydania świetnego albumu pt. "Królestwo" pojawia się...

Hunter jak żaden inny zespół dowodzi, że Polska jest krajem specyficznym. A wyroki polskiej publiczności - nawet metalowej - są nieodgadnione jak tajemnice zabójstwa Marilyn, Kennedy'ego, trójkąt bermudzki i mimika Ewy Minge.

Już na samym początku zaznaczmy: to nie jest zły album. Przeciwnie – podoba mi się, momentami nawet bardzo. Jednak dla takiego zespołu jak Hunter niektóre utwory są zwyczajnie niegodne. A może inaczej – moje ogromne oczekiwania zwyczajnie zabiły tę płytę.