Dream Theater - „Falling Into Infinity”

Dream Theater wyskoczył tym razem z albumem lekko kontrowersyjnym. Po udanych eksperymentach z ciężkimi riffami na Awake, spróbował flirtu z melodiami niemal popowymi i – momentami – także i z grunge’em (choć w tym drugim przypadku chodziło raczej o tego rodzaju klimat niż o, powiedzmy, zagrywki pod Alice In Chains...).

Wyobraźmy sobie taką sytuację - mamy zespół rockowy z kilkoma albumami na koncie. Albumy te cieszą się uznaniem publiczności i krytyków, dzięki ilości sprzedanych płyt pojawia się pierwsza złota płyta a trasa koncertowa obejmuje kilka kontynentów. Nie mniej jednak wytwórnia płytowa postanawia dotrzeć z muzyką owej kapeli do szerszej grupy publiczności...

Po dwóch całkowicie udanych albumach "Images & Words", "Awake" oraz wcale nie ustępującej Epce "Change of Seasons" panowie w składzie z James'em LaBrie  zaprezentowali światu dzieło zatytułowane "Falling Into Infinity".W skład albumu wchodzi 11 kompozycji, niektóre wręcz z sugerowaną progrockową długością czyli powyżej 10 minut.

Od wydania tej płyty minęło już lat nieco, niemniej to i tak na tyle wdzięczny materiał, by jeszcze komuś chciało się o nim pisać. Szczególnie, że jedna z konkurencyjnych recenzji tego wydawnictwa wynosi je pod niebiosa, a ono tam moim zdaniem nie pasuje. Bo to nie jest płyta, dla której warto zarywać noce i słuchać do upadu - powiedzmy to sobie szczerze...

Falling Into Infinity" to album, który w momencie ukazania się wzbudził duże kontrowersje, a u niektórych fanów wręcz oburzenie. Powodem był niewątpliwy fakt, że różni się on dość mocno od poprzednich (a także późniejszych) dokonań zespołu. Ta różnica nie wzięła się z niczego. Wytwórnia wydająca płyty Dream Theater doszła do wniosku, że będzie dla nich...