Burzum - „Fallen”

Samotny wędrowiec idzie przez sosnowy bór. Długie, jasne włosy opadają na barczyste ramiona. Niebieskie oczy wpatrują się w szare, zimowe niebo. Nagle nad mężczyzną przelatują dwa czarne jak smoła kruki. Włóczykij słysząc ich krakanie, mamrocze niezrozumiałe słowa, brzmiące jak zaklęcia. Długo przygląda się sylwetkom ptaków, niknącym na horyzoncie....

Widzę, że coś ostatnimi czasy zapanowała moda na dopierdalanie Count Grishnackowi. Nie będę w tym miejscu rozwijał wątków historycznych biografii ponurego Norwega, które każdy bardziej przytomny fan metalu zna lepiej niż odcień smrodu własnej skarpety. Zwrócę jednak tylko uwagę, że imć Burzum, wydając płyty "zza kratek", absolutnie nie wzbudzał takich...

Bougereau na okładce jasno wskazuje ścieżkę: z impresjonizmu we wzory antyczne – w mimesis doskonalszą i harmonijną. Porzucamy styl bakchiczny, rozcapierzone palce, śmigające pióra i pomimo ogłoszonej na Belus śmierci solarnego herosa, wchodzimy odważnie we Wrota Baldura. Akademizm i apollinizm. To, co się dzieje na Fallen, można odebrać jako studium...