Satyricon - „Deep Calleth Upon Deep”

Przy okazji opisywania ostatniej do czasu "Deep Calleth Upon Deep" płyty Satyricon ("Live At The Opera", 2015), zaryzykowałem stwierdzenie, że lider tej legendarnej norweskiej formacji, Sigurd "Satyr" Wongraven, do szczętu zwariował. Jakoś wierzyć mi się nie chciało, że dożyłem czasów, kiedy to za robienie operetek z koncertów metalowych wezmą się kolesie,...

Pocałunek śmierci. Sugestywna okładka, będąca reprodukcją grafiki Edvarda Muncha ("Pocałunek Śmierci"), nie pozwala zapomnieć o okolicznościach, w jakich powstawał dziewiąty studyjny album Norwegów.

To jeden z najbardziej popularnych, jeśli nie najpopularniejszy zespół ze znamienitej norweskiej sceny lat 90-tych. Opinie, który z wydanych do tej pory przez nich album do tej pory jest najlepszy, jak zwykle w takim wypadku, są podzielone. Jedni są wiernymi akolitami trzech pierwszych albumów z “Nemesis Divina” na czele. Inni preferują bardziej nowoczesne...

Przy całym szacunku dla autora słynnego "Krzyku", wybór akurat tego rysunku Edvarda Muncha na okładkę "Deep Calleth Upon Deep" należałoby chyba uznać za urzeczywistnienie się zamysłu norweskiego malarza co do istoty (komercyjnego) pocałunku śmierci. Inne artystyczne wybory Satyricon były już jednak znacznie lepsze.