Beck - „Colors”

Na płyty Becka zawsze czekam z niecierpliwością, a na najnowszą szczególnie, bo od wydania ostatniej minęło dobrych kilka lat. Do tego, że ten nowojorczyk nagrywa całkiem odmienne w klimacie albumy, zdążyliśmy się już przyzwyczaić. Doprawdy trudno orzec, czy lepiej wypada w nowocześnie zaaranżowanych przebojowych numerach, czy kiedy zanurza się w świat...

Gdyby postawiono przede mną wyzwanie wybrania najbardziej nieprzewidywalnego i niespójnego muzyka ostatnich dwóch, trzech dekad, to bez wątpienia wytypowałbym Becka Hansena. Nikt tak jak on nie żongluje przeróżnymi, nie rzadko odległymi od siebie stylistykami muzycznymi, począwszy od folku, rocka, a kończąc na country, hip hopie, czy nawet elementach...

Niezmiennie mistrz w konstruowaniu melodii, które odkleić ciężej niż gumę do żucia spod blatu. Melodii takich, jak ta z utworu, od którego wiele się zaczęło, czyli "Loser", wydanego pierwotnie w niezależnym labelu w marcu 1993 roku. Już nie mistrz muzycznego suspensu.

Fuzja gatunków i chęć brnięcia w nowe rejony tej dziedziny sztuki od zawsze była przedmiotem fascynacji wielu, mniej lub bardziej, cenionych muzyków. Niedoścignionym mistrzem w tej materii był niewątpliwie David Bowie, który co prawda nieraz podczas tych podróży zbłądził, lecz finalnie zapamiętamy go jako muzyka wybitnego. Podobnym tropem zdaje się...