Frank Ocean - „channel ORANGE”

W końcu doczekałem się dnia, kiedy nienawistna biblia hipsterów, portal Pitchfork, napisał słowa, pod którymi w stu procentach mogę się podpisać: "Channel Orange" to naprawdę płyta, która ma potencjał, aby przejść do historii jako klasyk gatunku.

Kiedy pod koniec sierpnia 2016 roku amerykański wokalista Frank Ocean wydał dwa albumy niemalże dzień po dniu, dla wielu melomanów było to jak wcześniejsze nadejście Gwiazdki i momentu rozpakowywania prezentów. Ja od tego szaleństwa postanowiłam wówczas uciec, wracając do Blonde i wizualnego Endless kiedy naprawdę najdzie mnie ochota na te krążki. Dziś...

Frank Ocean, wybitny artysta, który przez wiele lat żył w cieniu swoich wspaniałych tekstów, kompozycji pisząc i komponując dla innych – wychodzi nareszcie na słońce. „channel Orange” jest jego drugą płytą, a pierwszą, którą można normalnie zakupić w sklepach muzycznych. Jaki jest „pomarańczowy kanał”? Wybitny!

W powyższym zdaniu nie ma cienia krytyki. Po prostu na legalnym debiucie nowoorleańskiego wokalisty ze świecą szukać utworu, o którym z pełnym przekonaniem można by powiedzieć: oto hit. Pierwszy singiel, „Thinkin Bout You”, można nazwać godnym reprezentantem całości (a na pewno pierwszej części płyty): wokal, który płynnie przechodzi od rapowanych partii...

Łatwo jest napisać o studyjnym debiucie Oceana w samych superlatywach, ale trudniej napisać o tej płycie coś sensownego. Wracam z saksów, otwieram Newsweeka i moim oczom ukazuje się krótka wzmianka, taka tam powiedzmy recenzyjka autorstwa Dawida Karpiuka, który na dzień dobry skonsternował mnie stwierdzeniem, że "każda piosenka na Channel Orange jest...