Myslovitz - „1.577”

Fani Myslovitz z pewnymi obawami oczekiwali tego albumu. Odejście frontmana Artura Rojka było dla nich szokiem, przyszłość grupy zawisła na włosku. Na szczęście nowy wokalista z powodzeniem odnalazł się w stylistyce zespołu.

Myslovitz stanęli przed najtrudniejszym zadaniem w karierze - nagrania płyty bez Artura Rojka. Zawiadamiam, że podołali.

Informacja o odejściu z Myslovitz Artura Rojka była wielkim szokiem. Nie tylko dla fanów grupy, ale także dla całej branży muzycznej. OK, nie zawsze w zespole układało się dobrze (dobitnie ukazała to biografia Życie to surfing autorstwa Leszka Gnoińskiego), ale nikt nie spodziewał się tego w takim momencie. Po wydaniu Nieważne jak wysoko jesteśmy… muzycy...

Myslovitz wracają po dwóch latach od wydania ostatniej płyty. Pełen charakterystycznych dla grupy gitarowych dźwięków - powstawał w kilku niezwykłych miejscach, takich jak nowoczesne trójmiejskie studio Custom34, urokliwy barokowy Pałac w Staniszowie, czy kultowe już, wrocławskie studio Fonoplastykon.

Odejście Artura było szokiem. Wiele fanów zadawało sobie pytanie: co dalej będzie z Myslovitz? Czy w ogóle możemy się jeszcze czegoś spodziewać z ich strony? Początkowo była mowa o EPce na dobry start z nowym wokalistą, lecz nagle pomysł ten przerodził się w coś większego – w pełnowymiarowy album. Jeśli nadal nie znacie odpowiedzi na powyższe pytania...

Myslovitz rozpoczęli niedawno 22. rok działalności. Na polskim rynku grupy rockowe, które funkcjonują z ich intensywnością przez dwie kolejne dekady i nie schodzą poniżej pewnego artystycznego poziomu można policzyć na palcach jednej ręki. Po tylu latach grania u czołowego polskiego zespołu gitarowego należałoby już szukać symptomów wypalenia.