Recenzje

Mistrz dark ambientu Lustmord nagrał nową płytę w duecie ze szwedzką wokalistką Karin Park.

Choć Nina Simone i Arca wydają się sytuować się na skrajnie odległych od siebie krańcach spectrum ekspresji, zarówno tożsamościowej, jak i artystycznej, te kilka linijek z fantastycznego „22nd Century” wydaje się w przedziwny sposób wiązać duchowo obie artystki. Simone w tym poemacie roztacza wizję postmodernistycznej utopii, świata upgrade’owanego...

Choć bohaterka dzisiejszej recenzji nie jest najbardziej rozpoznawalną postacią współczesnej muzyki pop, tak osoby z którymi udało się jej współpracować już tak. Arca po ponad trzech latach artystycznej ciszy, wypuściła w świat swój długo wyczekiwany czwarty studyjny krążek pod tytułem KiCk i (czyt. Kick I). W związku z tym, że jego treść nie podsunęła...

Debiutancki album to spore wyzwanie, któremu czoła muszą stawić świeży artyści. Nawet jeśli w przeszłości wypuszczali pojedyncze single, czy mixtape’y i EP-ki, to pierwsza pełnoprawna płyta jest ważnym testem, który może zadecydować o ich przyszłej karierze. Może zarówno otworzyć drzwi na miliony słuchaczy i listy przebojów, jak również te możliwości...

Jednym z najważniejszych muzycznych wydarzeń 2019 chyba bez wątpienia jest premiera nowego studyjnego albumu Have A Nice Life. Dlaczego? Wystarczy powiedzieć: bo są wielcy i już. Są genialnym zespołem, jednym z najciekawszych tego stulecia. W ramach jednak bardziej obiektywnego argumentu sięgnę po daty. Zespół powstał w 2000 roku. Debiutanki longplay...

Nie mają perkusisty ale i nie mają wokalisty! Psygnosis to nie jest zwyczajny zespół. Nie grają tak jak inni, nie wpisują się w żadne utarte schematy. Jako źródło inspiracji wymieniają Satyricon, Melechesh, God Dethroned, Rotting Christ, Vildjharta, Benighted, Dagoba, Hypno5e, Trepalium oraz Smash Hit Combo. Do tego dodajmy wyraźnie słyszalną fascynację...

„Quítame la piel de ayer” („Pozbądź mnie wczorajszej skóry”) — niepewnie rozpoczyna łamiącym falsetem wenezuelski producent Arca w „Piel” otwierającym jego tegoroczny album — intymną opowieść o rozpaczliwym pragnieniu miłości mającej wypełnić wewnętrzną otchłań dojmującej samotności. Arca rozbiera się przed słuchaczem — dosłownie i w przenośni — swoje...

Australijski septet to prawdziwa fabryka muzyki. Od czasów debiutanckiego "12 Bar Bruise" z 2012 roku wydali dziesięć (!) albumów, a tylko na ten rok zaplanowali premiery pięciu krążków. Na każdym zespół eksperymentuje z brzmieniem; zawsze trzyma się psychodelicznego rocka, ale przydaje mu cech garage rocka, folku czy nawet jazzu, co każdorazowo spotyka...

Ilu takich gości jak Brian Ellis kryje się gdzieś kompletnie niezauważonych w bujnym gąszczu streamów i skromnych artykułów? Nawet wytężenie wzroku i skrupulatne przetrząsanie burzliwego kłębowiska losowych linków oraz promowanych postów nie wystarcza, aby wyłapać tego rodzaju delikwentów. Ale czasem popłaca cierpliwość, a innym razem przypadek przynosi...

Tomasz Skowyra: Co spowodowało, że Alejandro Ghersi tak wyraźnie zmienił dotychczasowy kurs okrętu Arca? Björk, której muzyka miała wyraźny wpływ na Wenezuelczyka (w końcu produkował Vulnicurę i nawet zacytował ją w "Anoche"), zachęciła go do śpiewania, ale to tylko jeden czynnik. Może coś w nim pękło albo życiowe wypadki sprawiły, że nie mógł dłużej...

Artystyczna fuzja bulwersującej, ekspresjonistyczno-dekadenckiej literatury z metalową stroną rockowej mocy... Tak można nazwać kontrowersyjne dziecko mariażu Lou Reeda z Metallicą. Reed zawsze szukał nowych sposobów na wyartykułowanie swojej specyficznej estetyki. Tym razem za sprawą najbardziej znanego reprezentanta nurtu metalowego udało mu się skutecznie...

Cztery lata temu, kiedy The Algorithm zadebiutował w barwach Basick Records nie kryłem podziwu w stosunku do twórczości tego jednoosobowego projektu.

Matko jedyna co za tytuł! „Hexakosioihexekontahexaphobia” bo tak właśnie zwie się nowe wydawnictwo Bethlehem to jednocześnie najdłuższe słowo będące tytułem krążka, którego recenzja trafia na Rock Area!

Dwa lata temu wybrali się na Księżyc. Po powrocie zalegli w muzeum. Wycieczka była ciężka, bo panowie, by wydać fajny materiał, potrzebują po niej wypoczynku dłuższego niż dwa lata.

Wspomniany już “Bal nadziei” i zamykające (pomijając instrumentalne outro) “Nie mogę przestać o tobie myśleć” tworzą klamrę z oczywistych singli. Pierwszy kawałek niesie prosty bas, przecinają pełne wigoru dęciaki, uzupełniają dzwony rurowe i wibrafoni. Ten drugi cieszy tempem, gęstszym rytmem, przesterowaną gitarą na koniec. Obie kompozycje są udane,...

Lesław nie próżnuje. Trzy lata temu dostarczył nam „Luminal”, w zeszłym roku wspólnie z Administratorrem „Piosenki o Warszawie” (druga część w przygotowaniu), a teraz dostaliśmy kolejny premierowy album Komet.